Verschenen

“Dankzij het gesprek met uitvaartverzorgers kwam ik erachter dat ik geen suffe uitvaart wil, maar een vier-het-levenmoment met lekker eten en goede drank”, zegt Alexander, die een hersentumor heeft, en weet dat hij hieraan op korte termijn zal overlijden. Alexander is een van de geïnterviewden in het boek Zullen we samen…? van Marjolein Visser, over de laatste levensfase van mensen met een hersentumor. Behalve patiënten komen ook zorgprofessionals aan het woord, waaronder hospicearts Alexander de Graeff en verpleegkundig specialist neuro-oncologie Anne Luteijn. Alle interviews staan in vraag-en-antwoordvorm in het boek, waarbij de antwoorden vaak uit korte blokjes tekst bestaan. Dat leest makkelijk weg. In de interviews komen vele onderwerpen aan bod, zoals behandelingen, zorgverlening en relaties met naasten.

Te bestellen via www.​zullenwesamen.​nl (boek of pdf)

In 2018 verschenen, maar zeker belangrijk om alsnog hier te vermelden en een absolute aanrader voor allen onder ons die (vooral in het ziekenhuis) met oncologiepatiënten werken. Warner Prevoo is interventieradioloog, gespecialiseerd in oncologische behandelingen en heeft ineens zelf een gemetastaseerd longcarcinoom (met een relatief goede prognose door een genmutatie, dus met mogelijk nog enkele jaren voor de boeg). Hij beschrijft in licht leesbare stijl en met gevoel voor humor zijn belevingen rondom de diagnose en zijn leven nadien. Waar en hoe leer je dat, leren omgaan met een ziekte? Ook kan hij goed benoemen hoe deze ervaringen zijn kijk op zijn werk veranderd hebben en is hij treffend kritisch op ‘zijn’ ziekenhuiswereld. Verplicht leesvoer voor alle artsen in opleiding zou ik zeggen, waarin aandacht voor de beleving van de patiënt nog altijd onderbelicht is.
Door Edith Kok

Ambo|Anthos uitgevers

ISBN 9789026343469

De film neemt je mee in de leefomgeving van een jonge, zieke vrouw. Korte fragmenten van voorwerpen en leefomgeving worden afgewisseld met indringende dichtregels over het falende lichaam. De vrouw vertelt over haar veranderende leven en lichaam. Na haar overlijden blijven de voorwerpen achter. Haar favoriete stoel, de dansschoenen. Van emotionele waarde voor degenen die achterblijven, maar voelen wij dat als kijker ook? Lopend langs de voorwerpen, zoekend naar verbinding met de hoofdpersoon is dat de vraag. Het is ook de vraag waarmee ik het museum verlaat, zonder dat ik het antwoord heb gevonden.

Uitvaartmuseum Tot zover, Amsterdam